Maji, thuis wonen met logeeropvang
Dat het makkelijk is, zul je Lorinda niet horen zeggen. Maar wel veel waard. Lorinda: ‘We houden zielsveel van Maji, we knokken er voor om haar thuis te laten blijven wonen.’ Lorinda is de moeder van Maji, een 13 jarig meisje met een meervoudige beperking. De ouders willen dat ook hun jongste dochter thuis woont tot ze (qua leeftijd) volwassen is, een jaar of 18.
Lorinda: “Maar we weten niet hoe Maji zich gaat ontwikkelen. Misschien komt er een moment waarop het niet langer gaat en Maji toch eerder ergens anders gaat wonen. We zien het wel, te ver vooruit plannen is niet mogelijk. Met de professionele ondersteuning die we voor Maji krijgen, lukt het tot nu toe wel.”
Constant aandacht nodig
Het is vooral het gedrag van Maji dat het moeilijk maakt. Want naast lichamelijke en verstandelijke beperkingen, heeft Maji ook psychische stoornissen. Moeilijk verstaanbaar gedrag, zoals dat heet. En daar is geen woord over gelogen. Buitenstaanders accepteren haar gedrag vaak niet.
‘Hier thuis gaat het wel met Maji’, vertelt Lorinda. ‘ Je kunt haar geen moment alleen laten, maar in haar vertrouwde kan Maji zichzelf een tijd bezighouden. Met de computer of een prentenboekje. Buitenshuis is het veel ingewikkelder. Even een boodschapje doen, klinkt eenvoudig maar is dat samen met Maji niet. Je moet haar constant bij je houden. En Maji alleen thuislaten, dat kan echt niet.’
Professionele zorg
Maji verblijft om de week vijf dagen in een logeerhuis. Die week draait Lorinda nachtdiensten. De logeeropvang is een uitkomst. De ouders kunnen zo blijven werken. En het gezin kan dan ook wat bijtanken; wat tijd voor elkaar en zichzelf nemen en sociale contacten onderhouden. ‘Het logeerhuis is nodig om te kunnen werken en om het te kunnen volhouden, zegt Lorinda. ‘De verzorging en begeleiding van Maji is zeer intensief en vraagt al onze aandacht. Maar onze oudste dochter heeft ook aandacht nodig en dat kan in die week. De logeeropvang voor Maji is dus voor het hele gezin van groot belang. Voorwaarde is wel Maji het er naar haar zin heeft en zich er thuis voelt. En dat is het geval.´
De week dat Lorinda niet werkt, komt Maji door de weeks ‘s middags rond vieren thuis. Twee middagen komt er iemand voor haar. ‘De begeleiding is er om Maji te activeren en om leuke dingen met haar te doen. Thuis en buitenshuis. Voorlezen, spelen, computeren. Als het goed weer is, op de tandem erop uit. Of naar het zwembad. En de begeleidster gaat altijd met Maji naar de dansles speciaal voor mensen met een beperking. Daar geniet ze van, mooi om te zien!’.
Lorinda: ’Het is zo belangrijk dat er in de wijk waar je woont voorzieningen zijn waar mensen met een beperking ook gebruik van kunnen maken. Soms zijn wat extra aanpassingen nodig, zoals op de dansschool met z’n aparte lessen voor kinderen zoals Maji. In dat opzicht boffen we met onze gemeente. Maar een zorgboerderij, Maji's droomwens, is er (nog) niet. Wat zou het heerlijk zijn als zij daar terecht zou kunnen. Het zou haar wereld vergroten. En dat is belangrijk, want ook Maji heeft positieve prikkels nodig om zich te ontwikkelen.'
Voor meer informatie over zorg en ondersteuning, bezoek de volgende sites: