Meedoen is eigenlijk heel gewoon

Erbij horen. Meedoen. Midden in de samenleving staan. Nicole en Frits Jan vinden het belangrijk. Ook voor hun jongste zoon Alex, al gaat dat wat minder vanzelfsprekend. Alex heeft een zeldzaam syndroom, met een verstandelijke beperking tot gevolg. Toegankelijkheid maakt meedoen mogelijk voor Alex en daar geniet hij van.

Meedoen

‘Voor Alex willen we net zo goed dat hij kan meedoen met activiteiten en met andere kinderen omgaat’, zegt Nicole. Liefst in de buurt. Dan gaat niet altijd. Zo gaat Alex niet naar de buurtschool, maar naar de mytylschool. Over de samenwerking tussen school en revalidatie is Nicole tevreden: “Er is goede onderlinge afstemming. Alle therapieën zijn onder schooltijd. Dus na school heeft Alex vrije tijd. Opvallend wel dat er voor kinderen met een beperking geen buitenschoolse opvang is. Vreemd: als ouders beiden werken, is er naschoolse opvang voor de kinderen nodig. Waarom zou dat anders zijn voor kinderen met een beperking?”

Het sociale netwerk
Extra zorg en ondersteuning regelt het gezin voor Alex nu zelf met het pgb. ‘Het grote voordeel: precies op de tijden dat we het nodig hebben.  Maatwerk en flexibiliteit koop je ermee. De mensen die we inschakelen, verzorgen Alex en doen leuke dingen met hem. Professionals als het nodig is, mensen uit ons eigen netwerk (meestal meiden en jongens uit de buurt) als het kan. Die buurtjongeren spelen met hem of gaan met hem op pad - speeltuin, wandelen, winkelen. Dat is een stuk goedkoper dan het inschakelen van professionele krachten, maar bovendien kent de buurt daardoor Alex. Zo bouwen we aan zijn sociale netwerk.’

Erbij horen

Ook op andere manieren zorgen de ouders dat Alex erbij hoort en meedoet. Alex zit op G-hockey, op de club waar het gezin lid van is. De sport vindt hij leuk. Maar het ‘gebeuren’ er omheen, de derde helft zoals het ook wel wordt genoemd, is misschien nog meer waard. Alex is apetrots op zíjn club. Nicole: En iedereen op de club vindt het inmiddels volstrekt normaal dat mensen met een beperking lid zijn. Mooi, zo hoort het. Geloof me,  er kan zoveel meer samen. Da’s niet alleen leuker, maar ook nog eens goedkoper dan aparte voorzieningen. Ook als er een aantal speciale aanpassingen nodig zijn. Zeker als er in de ontwerpfase rekening mee is gehouden, kost het vaak bijna niets extra.  Design for all!’

Over het gehandicaptenbeleid van de gemeente Rotterdam is Nicole te spreken. Er  zijn steeds meer algemene voorzieningen die ook toegankelijk zijn voor mensen met een beperking. Maar natuurlijk kan het altijd beter. Daar moet de gemeente, wat mij betreft,  nog veel meer in  investeren. Nicole zit om die reden in het cliëntenpanel. Vooral om de belangen van kinderen met een beperking te behartigen want die groep is relatief klein. Nicole: ‘ Steek zelf ook de handen uit de mouwen als je wilt dat het beter wordt. Het gaat niet vanzelf. Cliëntenpanel, WMO-Raad, gehandicaptenraad of hoe het ook heet - zorg dat ook mensen met een verstandelijke beperking daarin  een stem hebben. De gemeenten kennen deze groep nog niet goed, dus breng hun specifieke behoeften onder de aandacht. Als de decentralisaties doorgaan, en daar ben ik van overtuigd,  wordt het lokale beleid steeds belangrijker. ’

Voor meer informatie over toegankelijkheid, bezoek de volgende sites: