Renate volgt nu haar eigen leerlijn
Renate Boon is een meisje uit Oosterzee met een spraak-taalhandicap. Haar vorige basisschool kon of wilde de benodigde begeleiding niet bieden. Nu zit Renate op de andere reguliere basisschool in het dorp, met extra begeleiding. ‘Mijn dochter is enorm gegroeid, op alle vlakken,’ vertelt moeder Marieke enthousiast.
‘Renate is ons tweede kind. Haar taalontwikkeling verliep duidelijk anders dan bij haar broertje. Na haar derde jaar begon ze tot onze opluchting te praten, maar ze liet bij elk woord de eerste medeklinkers weg. Ze zei bijvoorbeeld: “Ik oet assen” als ze naar de wc moest. Ze bleek bovendien een informatieverwerkingsprobleem te hebben; ze heeft moeite met het opslaan of het vinden van woorden. Of het een schok was? Zo’n diagnose komt geleidelijk tot stand. Zo raakten we langzamerhand gewend aan het idee dat er iets met Renate aan de hand was.’
Cito-toets
‘We wonen in Oosterzee, een klein Fries dorp met 900 inwoners. Het heeft een christelijke en een openbare school, beide met zestig leerlingen. De eerste drie jaar zat Renate met een Rugzakje op de openbare school. De directeur stopte het geld in verkleining van klassen en uren voor de Intern Begeleider en niet in de begeleiding van Renate. Ze deed het redelijk, tot de school haar wegens een slechte Cito-toets wilden laten blijven zitten in groep 2. Ondanks dat de logopedist, de linguïst en de ambulant begeleider van mening waren dat dat slecht zou zijn voor Renates taalontwikkeling. Pas na een positieve test op de christelijke school liet de school haar toch overgaan.’
Sprong
‘Aan het eind van groep 3 begon het gedoe opnieuw. De juf wilde haar het jaar over laten doen, wij wilden dat ze ongeveer halverwege groep 3 verder ging. De begeleiding die daarvoor nodig was wilde de directeur niet leveren. Even hebben we aan het Speciaal Onderwijs gedacht, maar dan moest Renate dagelijks 45 minuten met de bus naar Drachten. Daarom hebben we aangeklopt bij de christelijke school. De directeur zei na overleg met de leerkracht en de ambulant begeleider: “Ik kan twaalf uur extra begeleiding inzetten voor twee kinderen met een Rugzakje. Is dat genoeg?” Dankzij de klasse-assistent kan Renate nu haar eigen leerlijn volgen. Ze is verder gegaan waar ze in groep 3 gebleven was en daarna met de stof van groep 4 begonnen. Vooral in technisch lezen heeft ze een sprong gemaakt.’
Zelfvertrouwen
‘Deze school houdt niet star vast aan de methode. Renate heeft bijvoorbeeld veel herhaling nodig, daar is nu ruimte voor. Ook is gewerkt aan haar zelfvertrouwen. Ze was voorheen heel timide. Hier laten ze eerst haar verhaal aan één kind vertellen, dan aan twee, aan vijf, aan tien. Het gevolg is dat ze aan het einde van dit schooljaar een presentatie voor de hele klas heeft gehouden. De vorige school wilde niks aannemen, zelfs niet van deskundigen. Nu heb ik het gevoel dat de school en wij een gemeenschappelijk doel hebben. We kijken niet te ver vooruit. Belangrijk is wat Renate nu nodig heeft.’
Voor meer informatie over onderwijs, bezoek de volgende sites: